Afgelopen zaterdag had ik het grote genoegen om @instantypo, alias Rob Allaert, in levenden lijve te ontmoeten. Een flamboyante Belg, vriendelijk, vrolijk en tegelijk meer dan een tikkeltje uitdagend.
 |
| @instantypo |
@instantypo heeft in zijn leven een wonderlijke bekering doorgemaakt vanuit het van elke traditie gespeende evangelicalisme, naar het door en door traditionele katholicisme. En dat laat hij duidelijk merken ook. Hij heeft een heuse blog die hij gebruikt om afvalligen te overtuigen van de waarheid van het katholicisme. En op die plaats laat hij het niet na zo prikkelend mogelijk zijn standpunt te formuleren.
Toen ik gisterochtend de onderstaande tweet zag, wist ik dat er die dag nog een blog zou volgen.
"Waarom Maria maagd bleef: Het was altijd ongeoorloofd een menselijk geslachtsdeel in het heilig tabernakel te plaatsen."
Mijn Sola Scriptura vragen heb ik direct maar even gesteld, zodat hij die alvast in zijn blogpost kon verwerken. Dat scheelt weer discussie. Dus stuurde ik de onderstaande tweet.
"@instantypo ben benieuwd (matteus 12:47; matteus 1:25)"
Waarop @instantypo twitterde:
"@WimdeBruin1983 rustig! Ben aan het schrijven ;-)"
’s Avonds verscheen de volgende blog.
Nu stond ik voor de keus: ga ik inhoudelijk reageren? Maar dat is lastig, omdat we op verschillende golflengte praten. @instantypo spreekt vanuit de traditie, die boven tegenspraak verheven is, terwijl ik juist meen dat er vanuit de bijbel altijd kritiek op de traditie moet kunnen zijn. Zelfs als de traditie eeuwenoud en eerbiedwaardig is.
Ik heb er voor gekozen om mij in te leven in zijn opvatting en vandaar het evangelie te herschrijven. Aldus leest u hier het evangelie volgens @instantypo.
 |
| Maria |
Lukas 1:26-29
In de zesde maand nu werd de engel Gabriel van God gezonden naar een stad in Galilea, genaamd Nazaret, tot een maagd die ondertrouwd was met een man, genaamd Jozef, uit het huis van David, en de naam der maagd was Maria. En toen hij bij haar binnengekomen was zeide hij: Wees gegroet, gij begenadigde, gij onbevlekte reine tabernakel, geschapen om de eeuwige heilige God, te dragen, de Here is met u.
En Maria zeide: mijn heer, nu weet ik waarom ik al sinds mijn ontvangenis verlost ben, dit is de ure der verwachting, waarin mijn innerlijke tabernakel gevuld zal worden met het kind dat ik baren zal, de Zoon Gods.
Matteus 1:24-25
Toen Jozef, de voedstervader van Jezus, uit zijn slaap ontwaakt was, deed hij, zoals de engel des Heren hem bevolen had en hij nam zijn vrouw tot zich. En hij had geen gemeenschap met haar voordat zij een zoon gebaard had. Ook in de overige jaren zijns levens had hij geen gemeenschap met haar. Vanwege zijn grote heiligheid kon hij de bekoringen des vleses weerstaan en ontheiligde het heilig tabernakel, het lichaam zijns vrouws, niet.
 |
| Rob en Isabel Allaert |
Bewezen is dat legendevorming begint na 30 jaar vanaf de werkelijke gebeurtenissen. Matteus en Lukas zijn binnen 30 jaar na de hemelvaart van Jezus geschreven. De kerkelijke traditie heeft zich na die 30 jaar verder ontwikkeld. De mogelijkheid dat er vanaf het begin legendes in die traditie zijn geweest is daardoor niet uit te sluiten. Vandaar dat een protestant de traditie altijd vanuit de Schrift zal benaderen en niet andersom. Dat is wat @intstantypo wel doet. De Schrift wordt totaal door de bril der traditie gelezen. Dan zal de Schrift altijd zeggen wat de traditie vindt.
Mogelijk dat ik later nog een inhoudelijker reactie schrijf.
Ik had de tweet bijna niet geschreven omdat ik dacht dat die mogelijks onrespectvol zou overkomen. Maar mijn vrouw, die nochtans veel voorzichtiger is dan ik, moest luid lachen en vond dat ik het toch moest tweeten. Ik had hem mondeling geformuleerd tijdens ons ontbijt als korte samenvatting van een laat gesprek met een nieuw-katholiek op de #twuin. Ja, zo gaan die dingen.
BeantwoordenVerwijderenToen de reacties binnenkwamen, wou ik kort reageren via blog en zo werd het toch weer een hele boterham. Ondertussen wordt deze boterham nu ook al belegd met de toespijs van predikant Wim. The privilege is mine!
Ik spreek inderdaad vanuit de Overlevering, waardoor ik meer gezag kan claimen dan wanneer ik in eigen naam en met eigen vondsten zou spreken. Te meer omdat de mondelinge Overlevering de schriftelijke voorafgaat én zelfs de Schrift door de onderwijzende kerk wordt voorafgegaan. We mogen nooit vergeten dat de bepaling dat het Nieuwe Testament 27 boeken bevat een bisschoppelijke beslissing is geweest waarop we honderden jaren hebben moeten wachten. De geschriften, samen met andere, gingen wel rond en werden wel gelezen. Maar de bundeling, het finale oordeel is een rooms-katholieke bepaling (Concilie van Chalcedon).
Kortom, de Overlevering, zowel mondeling als schriftelijk vormen het historische pad van de kerk van Christus. En enkel dat pad wil ik betreden.
Natuurlijk begrijp ik dat vanuit een zekere "yes, we can"-mentaliteit het erg aantrekkelijk is, om de Schrift opnieuw los te koppelen van de Traditie. "Wat ik nu denk te moeten verstaan van de oude teksten na een hedendaagse lezing, mag plots de Traditie tegenspreken en indien nodig opheffen". Dat is inderdaad de omgekeerde beweging.
Mooi en grappig hoe Wim de bijbeltekst 'aanvult'. Hiermee wil hij aantonen dat God de Schrift als vol en volledig aan de kerk overhandigde en dat ontbrekende info, dan ook meestal onbestaande info moet zijn.
Maar het leven dat Jezus ons kwam geven, was er één van "geloof in Mij en in Mijn boodschap" en "Leert hen alles te onderhouden wat ik geleerd heb". En niet, "Lees Mijn Boek, en alles zal meteen duidelijk zijn".
De Kerk moest door het geloof en het vervullen van de wil van God, het geloof uitdragen en beschermen. Het beschermende aspect leidt per definitie tot de ontwikkeling van de geloofsleer en deze wordt dan weer per definitie neergelegd in de Traditie van de kerk die hierin haar eenheid vindt. Vandaar het immense belang hieraan trouw te blijven!
Er bestonden en bestaan zeker legendes en overdrijvingen, maar er bestond en bestaat ook een kerk die door Gods design kan binden en ontbinden als "fundament en pilaar van de waarheid". Vandaar juist het belang van de kerkelijke Traditie.
Wim, bedankt voor de blog. Het blijft een ware eer!
Groet,
Rob
Ha Rob,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je reactie.
Even over het traditiebegrip.
De Schrift wordt door de onderwijzende kerk voorafgegaan. Daar ben ik het mee eens. Maar die eerste onderwijzende kerk weergeven met 'traditie', dat kan niet. Laat ik mij beperken tot de evangelien. Die pretenderen informatie uit de eerste hand te bieden (Lukas 1:1-4 en Johannes 21:24). Het is niet de traditie die op Schrift is gesteld, maar ooggetuigenverslagen. Dit is door de kerk altijd serieus genomen. Vandaar dat het even duurde tot de 27 boeken aanvaard waren. De discussie ging er voornamelijk over of bepaalde boeken wel van ooggetuigen kwamen (Hebreen, Openbaring).
God heeft als schrijvers van zijn evangelie niet zomaar een paar koekenbakkers in dienst genomen, maar apostelen, die door Gods Geest (Joh. 16:13) de volle waarheid doorgeven. Met 'de volle waarheid' wordt niet bedoeld 'alle informatie' (Joh. 20:30-31 en 21:25), maar alles wat heilsnoodzakelijk is om te weten. Aangezien er in de bijbel niets staat over de onbevlekte ontvangenis, lijkt mij dat niet heilsnoodzakelijk, en dus ook niet iets om je druk over te maken.
Ik ben niet tegen het systematisch doordenken van de Bijbel. Dat lijkt mij de taak van de kerk. Aan die traditie hecht ik dan ook grote waarde. Maar als er historische informatie toegevoegd wordt om bepaalde dingen te staven, dan gaat mijn lichtje uit.
De evangelien zijn de bron die God ons gegeven heeft om Jezus te leren kennen. Andere bronnen kunnen daar geen kennis aan toevoegen. Hooguit verhelderen.